کد مطلب:9654 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

شخصي كه به عنوان نياز از شخص ديگري پول نزول دريافت مي كند آيا مرتكب گناه شده است؟ كسي كه درآمدش كم و بدهكار باشد و كسي به او پول قرض ندهد جز با نزول، تكليفش چيست؟

در مورد رباخواري و ربا دادن در قرآن و روايات مذمت هاي فراوان شده است به طوريكه گناه اعلام جنگ با خدا را دارد.

بنابراين بايد طوري انسان برنامه ريزي كند كه دچار ربا گرفتن نشود. انسان چون نياز دنيوي دارد نبايد به خاطر آن خود را به گناه آلوده كند. در اين گونه موارد انسان امتحان مي شود.

علامة طباطبايي در تفسير الميزان مي فرمايد : خداوند متعال نسبت به ربا سخت گيري هايي فرموده كه مانند آن را در هيچ يك از فروع دين جز گناه دوستي با دشمنان دين نفرموده است و تعبيراتي كه در مورد سائر گناهان كبيره مانند زنا، شرب خمر، قمار و حتب قتل نفس شده گرچه خيلي شديد اللحن است ولي به پاية تشديد هايي كه در مورد اين گناه بزرگ شده نيم رسد و اين همه مذمت به خاطر آثار شوم رباخواري در اجتماع است.[5]

در سورة بقره آية 277 مي فرمايد: يمحق الله الربا و يربي الصدقات والله لا يحبّ كلّ كفّار اثيم؛ خدا مال ربا را كم و بي بركت مي كند و صدقات را بركت مي دهد و خدا هر ناسپاسي كه محرّمات الهيه را حلال دانسته و مرتكب شود، دوست ندارد.

تجربه ثابت كرده كه مال ربايي هر چند بسيار و فراوان باشد عاقبتش به كمي و بدبختي مي كشد و آن ها يا از دست رباخوار يا از دست فرزندان ورثة او بيرون مي رود.

ربا خورنده و ربا دهنده و خريدار و فروشنده و نويسنده و شاهدان و ناظران بر معاملة ربوي مورد لعن و نفرين پيامبر(ص) قرار گرفته اند.[6]

بنابراين انسان مؤمن نبايد دنبال مال ربايي برود و بايد نياز خود را از راه هاي ديگر تأمين كند، مانند معامله با پول يا جعاله و يا مضاربه كه اشكالي ندارد. بنابراين مي توانيد به جاي قرض ربوي از جعاله يا خريد و فروش استفاده كنيد مثلاً از شخصي يك ميليون تومان پول مي گيريد و او را در خريد منزل سهيم مي كنيد و بعد سهم او را به قيمت گران تر مي خريد، يا با پول او يك وسيلة نقليه اي براي او مي خريد و سپس آن وسيله را از او به قيمت گران تر به صورت نسيه مي خريد. بنابراين راه فرار از ربا وجود دارد. البته اين گونه راه ها فرار از ربا مانند مضاربه، جعاله، شركت و خريد و فروش بايد معاملات واقعي باشد، نه صوري و ظاهري.

[5] شهيد دستغيب، گناهان كبيره، ج1، ص 170، به نقل از الميزان، ذيل آية 276 سورة بقره.

[6] همان، ص 174.